Η τιμωρία του τίποτα

Η απόλυτη ησυχία είναι τρομακτική.
Δεν γνωρίζεις πότε και αν θα ξεσπάσει γλέντι ήχων..Αν θα αρχίσουν να ερωτοτροπούν οι ήχοι μεταξύ τους, αν θα λυκνίζονται στην απαλή κίνηση του αέρα ή αν ακόμα κάποιοι παραμένουν σοβαρόι και μόνοι σε μια απομακρυσμένη γωνία.
Η απόλυτη ησυχία είναι διαφορετική.
Ξεσυνηθίζεις απο την ανιαρή ρουτίνα του συνεχόμενου,ενοχλητικόυ τίκ τίκ .
Αυτο το τίκ τίκ όμως σου δίνει νόημα..Δίνει νοήμα στην σιωπή, χορεύει με τις σκιές και το άγνωστο.
Μέρες ολόκληρες επικεντρώνεσε σε αυτόν τον ρηχό ήχο , μετράς τα χτυπήματα και είσαι σίγουρος οτι θα υπάρξει και αλλο χτύπημα και μετά αλλο ένα ακόμα ..
Δεν σε ενδιαφέρει απο πού προέρχεται και πού πηγαίνει αυτο το ξόρκι. Αυτο το ξόρκι που στοιχιώνει το μυαλό σου, σ’αρέσει μονάχα να το ακούς , να είσαι σίγουρος οτι θα μείνει εκεί για πάντα. Αυτό το αξιαγάπητο τίκ τίκ έχει γίνει πλέον το ναρκωτικό σου, μια εξάρτηση, ένας λόγος να υπάρχεις .
Ξάφνου βλέποντας την αγάπη που τρέφεις για το μικρό τίκ τίκ το μυαλό και η καρδιά σου μετά απο πολύ σκέψη αποφάσισαν να σου το πάρουν .
Το μυαλό σκοτίνιασε εντελώς. Αν κάποτε υπήρχε ενα μικρό κεράκι στη μέση αυτής της αβύσσου τώρα και αυτό έσβησε αφήνοντας σε σε ένα απέραντο σκοτάδι, ενα απέραντο κενό , ενα απέραντο τίποτα .
Η καρδιά σου σχεδόν σταμάτησε , σταμάτησε τον χρόνο. Σου αφαίρεσε βίαια απο την ζωή σου το τίκ τίκ το οποίο σε βοηθούσε να γνωρίζεις τον χρόνο, να ευελπιστείς για το επόμενο χτύπημα .
Τώρα υπάρχει το τίποτα . Ένα απέραντο , ασπρόμαυρο τίποτα .
Καλώς σε δέχτηκα αγαπητό μου τίποτα .
Το τίποτα αν θες να ξέρεις συνηθιζόταν να ήταν η πιο σκληρή τιμωρία κάποιων αμαρτωλών θεών που τους κατείχε η απλιστία .
Θα έπρεπε να είσαι υπερήφανος που εμφανίζεται το ονομά σου στην λίστα των αποκυρηγμένων θεών ή μήπως να νιώθεις καταραμένος στην αθανασία του τίποτα ?
Τα μάτια σου πιά εχουν εξοικιωθεί στο σκοτάδι και σιγά σιγά διακρίνουν το χορό των σκιών .
Το μυαλό σου εξόντωσε το φυλαχτό που κάποτε υπήρχε και έδινε κίνηση στην θέληση σου.
Και η καρδιά ...Η καρδιά σου έσβησε το τελευταίο κερί που της έδινε χαρά και συμβιβάστηκε στο τίποτα .
«Καλύτερα να γνωρίζεις απόλυτα το τίποτα, παρά να φοβάσε μήπως σβήσει το λιγοστό φώς που γνωρίζεις» είπε με πόνο στην φωνή .
«Αν καταλάβει ο καταδικασμένος το λάθος του η τιμωρία του τίποτα τελειώνει» γράφει με μικρά γράμματα στο τέλος της λίστας των θεών.
Εσύ κατάλαβες το λάθος σου ?
Καλωσήρθες στον κόσμο των ψευδαισθήσεων .
by amalia