Και γυρνας τα βράδια σπιτι μονάχη.
Και γυρνάς τα βράδια σπίτι μόνος.
Αφου βγήκες, χαμογέλασες και ήπιες ποτά με τους υποτιθέμενους φίλους σου.
Και την πήδηξες και αυτήν που έχει γαμάτο κώλο.
Άλλο ένα τρόπαιο στο ράφι σου.
Και τον πήδηξες και αυτόν με το θεληματικό πηγούνι και τα ωραία χέρια.
Αλλο ένα τρόπαιο στο ράφι σου.
Και τους πήρες όλους.
Και τις πήρες όλες.
Και τι κατάλαβες.
Eιλικρινά τι καταλαβες τώρα που τους πήρες όλους.
Φούσκωσες τόσο πολυ το εγώ σου που εξεράγει και σαπίζεις εσωτερικά απο αιμοραγία.
Και το μονο μου ανταλάζεις με τους ανθρώπους είναι υγρά.
Αφυδατώνεις τον εαυτό σου και τη σκέψη σου μέρα με τη μέρα για ένα πρόσωπο στην κοινωνία.
Σε μια κοινωνία που μυρίζει απο μακριά.
Και το μονο που ανταλάζεις με τους ανθρώπους είναι υγρά.
Ενω ξέρεις πως δεν υπάρχει καλύτερη μαστούρα απο το ολοκληρωτικό δώσιμο και τσαλαπάτημα αυτου του υπερφουσκωμένου σου εγώ.
Δεν αφήνεις το αρωμά σου πουθενά και δεν μένει τίποτα πάνω σου απο τους άλλους.
Πέρασες και δεν ακούμπησες.
Ποσο θλιβερό να μην μένει τίποτα να θυμάσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου