Ύπνος: Καλωσήρθες στον κόσμο των ψευδαισθήσεων

Αυτό το αίσθημα του κατασπαραγμού της ψυχής πριν το χάδι του ύπνου ποιος άραγε το έχει νιώσει; ‘Εχεις νιώσει ποτέ να φοβάσαι να κλείσεις τα μάτια σου μήπως και καταλάθος,πέρα από τις προσταγές του θέλω σου στα βλέφαρά σου, κοιμηθείς; Ενώ παραδόξως,την ίδια ακριβώς στιγμή,στο ίδιο ακριβώς συναίσθημα,τρομάζεις με την ιδέα της εξόδου σου από αυτόν τον γλυκανάλατο λήθαργό σου,τον ύπνο;
Και όταν πια το βασανισμένο κορμί σου υποκύψει στις προσταγές της Βασίλισσας των αναγκών σου μια μαύρη σκιά θολώνει την πραγματικότητά σου.
Τότε είναι πια αργά. Μόλις εισχωρήσεις στον λαβύρινθο αυτό πρέπει να βρείς την έξοδο και την λύση του γρίφου για να επανέλθεις στην γλυκανάλατη πραγματικότητά σου.
Μπορεί να φοβάσαι όλη αυτή τη σκιά όμως σε μαγεύει η μελαγχολική μελωδία που ηχεί στα αυτιά σου,αυτός ο αόριστος σκοπός. Σαν νύμφες του δάσους να τραγουδούν αυτό το ξόρκι κι όμως...

Ω Μέγα των βασανισμένων ψυχών
Ω εσένα καλούμε μέσα από τις σκιές
Άκουσε αυτό το τραγούδι των μοιρών
Φέρε δικαιοσύνη μέσα από αυτές τις κραυγές.

Δεν επιλέγεις να τις συντροφέψεις και συ στο αιώνιο χορό τους ούτε στα αιώνια τους μάγια,μάγια που έχουν παγιδεύσει αμέτρητες ψυχές αλλα συνεχίζεις στο μονοπάτι του ύπνου.
Η σκιά διαλύεται και πλέον αντικριζεις ενα δάσος γεμάτο δέντρα ανθισμένα σταγόνες ασυνείδητου και ένα σκαλιστό μονοπάτι μυστηρίου σε καλεί να του κρατήσεις συντροφιά.Δεν αρνήσε..Έτσι και αλλιώς χαμένος βρίσκεσαι στον ιστό του μυαλού σου,εναν ιστό φτιαγμένο απο τον καθρέπτη του εαυτού σου,καθρέπτη ενσαρκωμένο σε αράχνη,αράχνη ύπουλη.Δεν ξέρεις τι ακριβώς ψάχνεις να βρείς,δεν σου είπε η Βασιλισσα.Μονάχα ένα πηγάδι θυμάσαι οτι ανέφερε όμως η προσοχή σου ήταν στο τραγούδι των νυμφών ετσι προχωράς στο άγνωστο με οδηγό την απελπισία σου.
Θυμάσαι στίχους και με τρεμάμενη φωνή προσπαθείς να τραγουδίσεις,να ερμηνέυσεις την κατάντια σου.

Κοιτώντας τα σύννεφα
Να περνούν
Αναρωτιέμαι το γιατί
Ο πόνος δεν με εγκατέλειψε ποτέ
Η θλίψη,η οδύνη,η παραζάλη
Που δεν έφυγαν ποτέ
Πετάω μακριά...
Πετάω μακριά...
Κρατώντας χέρια με τον εαυτό μου
Μοιράζοντας ζωή με τον εαυτό μου
Θερίζοντας την μοναξιά που έχω σπείρει
Σ’αυτά τα χωράφια που έχω μεγαλώσει
Σκάβωντας την μαυρίλα απο το μυαλό μου
Θα πεθάνω ολομόναχος...


-Saturnus-

Το επαναλάμβανες συνέχεια λες και ήταν συνοδοιπόρος σου στο ταξίδι του πουθενά.Και όταν κουράστικες να μονολογείς αυτο συνέχισε να κάνει κούνια στην παιδική χαρά του λογικού σου, σε μια κούνια που έτρηζε απο μαρασμό και προσμονή για αγάπη.
Τα δέντρα αρχίζουν να λιγοστέυουν και μια μυρωδιά έρωτα,ουρανού και χώματος πλημμυρίζει τις αποθήκες της οσφρησής σου οθώντας σε μια μηχανική κίνηση των ματιών που είχες ξεχάσει εδώ και καιρό, ευχαρίστησης..! Παραμερίζοντας τις φυλωσιές νευρικών πλεγμάτων πλεον μπορείς να αντικρίσεις ξεκάθαρα την λίμνη επιθυμιών που έπιασε η αίσθηση της μυρωδιάς σου απο μακρια.Στάθηκες ακίνητος μπροστά της τόσο που ο ούτε ο χρόνος μαρτυράει απλά παρατηρώντας σαν ξένος την λίμνη των επιθυμιών σου.Και όταν πλεον έγινες ένα με το τοπίο,και οταν καταράκτης είχε προσαρμόσει τα πλοκάμια του γύρω σου,και όταν τα τριφύλλια είχαν κάνει αποικίες γύρω απο τα πόδια σου τότε ενάντια σε όλες τις προσδοκίες έσκυψες και σήκωσες μια μεγάλη πέτρα των πρέπει και με όλη την δύναμη που είχες θάψει μέσα σου την έστειλες βαθιά στον πυθμένα της λίμνης αναταράσοντας τα νερά τόσο ωστε να λυθούν τα δεσμά τους.
Ο χρόνος στον κόσμο αυτο της ψευδαίσθησης δεν μετράει με τον ίδιο τρόπο,παίζει τα δικά του παιχνίδια.
Η Βασίλισσα αποφάσισε να λύσει το ξόρκι της αορασίας που σου έιχε ρίξει ωστε να μην βρεις ποτέ το πηγάδι μόνο και μόνο γιατί κατάφερες να περάσεις την δοκιμασία της λίμνης..Αχ και να ήξερες πόσο κόσμο έχει ρουφήξει αυτή η λίμνη..Αφου έπεσε το πέπλο της αορασίας είσαι ικανός πλεον να αντιληφθείς οτι τόσο καιρό περιπλανιέσαι και κάνεις κύκλους γύρω απο το πολυπόθητο πηγάδι των ικανοτήτων σου.Έτσι και εσύ χωρίς κανέναν δισταγμό ψαρεύεις με το καλάμι της πίστης μέσα απο το πηγάδι ένα ένα,το ένα μετά το άλλο,τα ψάρια της δύναμης !!
Αφού πλεον πέρασες τα μάγια της Βασίλισσας των αναγκών,την δοκιμασία της λίμνης των επιθυμιών,αφού χάθηκε το πέπλο της αορασίας και αφού ψάρεψες με το καλάμι της πίστης τα ψάρια της δύναμης απο το πηγάδι των ικανοτήτων σε Χρήζω πλέον άνθρωπο.!
Πριν προλάβεις να χαρείς αυτη σου τη νίκη όμως αναλογήσου οτι έφτασε κιόλας το πρωί και πρέπει να φύγεις απο τον λαβύρινθο του ύπνου και να επιστρέψεις στο αίσθημα κατασπαραγμού της ψυχής σου.. Είναι δική σου η επιλογή ποιό μονοπάτι θα ακολουθήσεις.. Το λογικό παράλογο ή το ανθρώπινο .. Εγώ επιλέγω το πρώτο
Καλωσήρθες στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.




By amalia



1st picture by Nathie
2nd picture by Angelic Disgrace82